Styczniowy Numer Dziejów Miasta 16.02.2025 (Pobierz)
Salon włoski w Książu do remontu
W Zamku Książ rozpoczyna się remont ciągu barokowego (piano nobile) na pierwszym piętrze. Najbardziej reprezentacyjnym salonom książańskim przywrócony zostanie wygląd sprzed II wojny światowej kiedy zamieszkiwała je książęca rodzina Hochberg von Pless. Jako pierwszy - odrestaurowany zostanie Salon Włoski, z jego zachwycającym stropem zdobionym wizerunkiem bogini Flory w otoczeniu amorów.
Remont książańskich salonów będzie odbywał się etapami, aby w jak najmniejszym stopniu wpłynąć na zakres oferty udostępnianych do zwiedzania pomieszczeń. Jako pierwszy, już od 14 stycznia wyłączony zostanie z ruchu turystycznego Salon Włoski, uchodzący za jedno z najpiękniejszych pomieszczeń ciągu barokowego. Mieszczący się w słonecznym, południowym skrzydle zamku, Salon zdobi zakupiony we Florencji przez księcia Jana Henryka XV von Hochberg-Pless (zm.1938) bogato zdobiony strop, w którego centralnym miejscu znajduje się malowidło rzymskiej bogini przyrody, Flory.
„Gdy zagrały surmy zbrojne, poszliśmy na wojnę” – ekshumacja żołnierzy pruskich, austriackich i jednego saksońskiego na cmentarzu komunalnym przy ulicy Wałbrzyskiej cz. II
Po drugiej stronie czworokątnej podstawy obelisku, równoległej do alei i niewidocznej z niej – wyryto napis: Poświęca ogół obywateli Freiburga. Inskrypcja ta niedługo będzie już w ogóle nieczytelna, bo piaskowiec ulega postępującej erozji.
W tym miejscu składam podziękowanie Pani Bożenie Olędzkiej, za pomoc w odczytaniu i przekładzie niniejszego zapisu.
Monument ma kształt obelisku, nasyconego wieloma znaczeniami. Warto przypomnieć je w tym miejscu. „ […] jego kształt, dążący do jednego punktu, odzwierciedla boską zasadę […] i stanowi zarazem symbol duszy trwałej i niezniszczalnej, a więc nieśmiertelnej i wiecznej – twierdzi J. E. Cirlot. Jest to, jego zdaniem, nawiązanie do promienia słonecznego, ze względu na strzelistość.
Według innych badaczy, ta charakterystyczna forma pełniła również funkcję funeralną – i prawdopodobnie taka przypadła temu pomnikowi.
Jubileusz 50 – lecia Wyższej Szkoły Realnej
Jubileusz 50 – lecia Wyższej Szkoły Realnej był ważnym wydarzeniem w życiu dawnych mieszkańców. Przedstawienie tego faktu jest możliwe dzięki uprzejmości Pana Philippa Reuffa, który przekazał naszemu współpracownikowi, Adrianowi Sitce, wiele materiałów, związanych z historią tej szkoły. Dziadek Pana Philippa, Gerhard Scholz, (ur. 21. 10. 1905), był absolwentem tej placówki. Brał aktywny udział w przygotowaniach do uroczystości, wystąpił w sztuce teatralnej i wygłosił prolog w imieniu uczniów. Wśród przekazanych źródeł znalazła się, między innymi, historia szkoły opracowana przez doktora Franza Mühlenpfordta, która ukazała się w jubileuszowym 1924 roku. Wartość jej wzbogacają odręczne zapiski, poczynione ręką Gerhadta Scholza. Istnieje możliwość dołączenia do tego tekstu kilku fotografii nadesłanych przez Pana Philippa Reuffa.
Święta z księżną Daisy
Boże Narodzenie u Hochbergów było zawsze jedną z najważniejszych dat w kalendarzu familijnych uroczystości. Spędzane w Książu i Pszczynie było wydarzeniem typowo rodzinnym. Jednakże w okresie przedświątecznym, Księstwo von Pless organizowali święta dla większego grona uczestników, czasami liczonego w setkach. Zachwycająca księżna Daisy czy to w Wałbrzychu czy w Pszczynie była podczas nich najjaśniejszą gwiazdą.
Grudniowe imprezy dobroczynne odbywały się w lokalach towarzystw albo w zamku wałbrzyskim (wówczas Schloss Waldenburg dziś Akademia Nauk Stosowanych Angelusa Silesiusa), jako siedzibie Centralnej Administracji Książęcej, czasem w przedszkolach, gospodach. Jak wyglądało takie spotkanie gwiazdkowe, opisywał ,,Waldenburger Wochenblatt" z grudnia 1906 r., które zorganizowało w Szczawienku przez Ewangelicki Związek Kobiet (Ev. Frauenverein). Tam, w gospodzie ,,Pod Złotym Kubkiem", spotykały się 83 dorosłe osoby i 24 dzieci obojga wyznań. Wieczór uświetniła swoją obecnością księżna Daisy. która rozdawała podarunki rzeczowe oraz po 3 marki w gotówce. Przygotowano dwa długie stoły oraz oświetloną i udekorowaną choinkę. Regułą tych spotkań było wspólne kolędowanie, opowiadanie gawęd i przypowieści świątecznych. Często zdarzało się, że na takie spotkanie przygotowywano niewielki spektakl teatralny.